مهدی زرتشت
در یک دهه اخیر، ادبیات داستانی افغانستان، رشد قابل ملاحضهای داشته
است. کتاب «داستاننویسان معاصر افغانستان» به تألیف علی پیام نویسنده و پژوهشگر،
در واقع نخستین کتابی است که داستاننویسان معاصر افغانستان را به معرفی میگیرد.
این کتاب، اکنون در دست نشر است و قرار است به زودی از سوی "مرکز منابع
معلوماتی دانشگاه کابل" منتشر شود.
گرچه قبلاً نیز در مورد تاریخ ادبیات داستانی و معرفی برخی از
نویسندگان افغانستان، تحقیقاتی صورت گرفته و کتابهایی نوشته شده است؛ با این حال،
کتاب «داستاننویسان معاصر افغانستان» به جدیدترین چهرههای ادبیات داستانی نیز
پرداخته است. یکی از ویژگیهای مهم این اثر پژوهشی ادبی این است که تمام داستاننویسان فارسی زبان، پشتون زبان، ازبیک
زبان، ترکمن زبان، انگلیسی زبان و فرانسوی زبان افغانستان (منظور کسانی که در کنار
ترجمه، آثار داستانیشان را به زبانهای مذکور مینویسند) در این کتاب معرفی شده
است. همچنین، قرار است این کتاب همزمان به دو زبان- پشتو و فارسی/دری- نشر شود.
به گفته نویسنده این کتاب، کار ترجمه به زبان پشتوی این کتاب را عصمت
الله مایار انجام خواهد داد.
در طول جنگهای داخلی و پس از آن، ظهور رژیم بنیادگرای طالبان،
نویسندگان افغانستان یکبار دیگر در شرایط سخت و صعبی قرار گرفتند. در این دایره
زمانی، نویسندگان یا مجبور شدند دست به مهاجرت و فرار بزنند و یا اینکه شرایط برای
کار و زندگی آنقدر در تنگنا قرار گرفت که ادبیات، به کلی به حاشیه رفت؛ اما با
سقوط طالبان و شروع یک عصر نو با حضور نیرویهای ائتلاف، نویسندگان و علاقمندان
ادبیات، یکبار دیگر فرصت یافتند تا با قبول مشکلات فراوان، به نوشتن و نشر
فرآوردههای ادبی و تحقیقیشان آغاز کنند و ادامه دهند.
اکنون بیش از یک دهه میگذرد که نویسندگان و شاعران افغانستانی، گرچه
با کیفیت و محتوایی نه خیلی قابل توجه، اما کتابهای زیادی را منتشر کردهاند.
سالانه به تعداد چندین اثر داستانی و شعر و پژوهشهای ادبی، در داخل کشور به نشر
میرسند.
بدون شک، یکی از مهمترین دستآوردها در دهه عصر، آزادی بیان بود. بر
این اساس، اغلب آثار داستانی و شعری افغانستان کنونی، حکایتی از کنج و کنار وضعیت
زندگی اجتماعی موجود است. داستاننویسان و شاعران افغانستانی، در دهه حاضر با
الهام از واقعیتهای اندوهبار اجتماعی و فرهنگی و سیاسی، تا اکنون آثار چندی را به
دست نشر سپردهاند. اکثر کتابهایی که در زمینه ادبیات داستانی (داستان کوتاه و
رمان) و شعری نوشته شدهاند، بازتاب روال زندگی مشقتبار انسانهای افغانستانی است
که گویی تیرهگی اندوهناک، بر سراسر زندگی جمعی و فردی آنها سایه انداخته است. با
چنین دریافتی، حقیقتاً فضای پر از رنج و مشقت، تیره گی فرساینده و تمام واقعیتهای
ناگوار زندگی اجتماعی، سوژههای فراخ و دور و درازی برای خلق بهترین آثار دراماتیک
است: یک درام به تمام معنا واقعی.
باید خاطرنشان ساخت که در طول یک دهه اخیر و با وجود این پیشرفتها،
اما نویسندگان کشور هنوز با دنیایی از مشکلات مواجهاند. التهاب اوضاع امنیتی،
بیکاری، فقر و درماندگی، بیثباتی و فقدان یک چشمانداز روشن و امیدوارکننده برای
فردای کشور، بیشتر از همه نسل فرهنگی و نویسندگان کشور را تحت تأثیر قرار داده است.
بر همین مبنا، طی سالهای اخیر، تعداد زیادی از نویسندگان و شاعران کشور، وطن و ملک
و دیار شان را ترک کرده و امید زندگی را در دنیای غربت بستهاند.
با این حال، رئیس جمهور جدید کشور در یکی از مهمترین سخنرانیهایش
وعده سپرد تا زمینه زندگی بهتر را در کشور مساعد کند. او وعده داد که از این پس
نباید شهروندان کشور، مجبور به مهاجرت شوند و با مایه گذاشتن از جانشان، به زندگی
در غربت تن در دهند. این یک خبر امیدوارکننده است و بخصوص برای نسل فرهنگی و قلم
بهدستان کشور میتواند مایه یک امیدواری تازه باشد.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر