سخن

دنیا، آیینه است. هرچه می بینی، انعکاس است

۱۳۹۱ دی ۱۳, چهارشنبه

نوستالژی

 م. زرتشت 2 دسامبر 2013

دلتنگی
یاد مزرعه‏ی گندم بخیر

آن روزهای فرخنده را یاد ات هست؟

که بر لب‏هایت گرده می‏افشاندم

ای عزیز!

اکنون خوشبختی‏ات را از ستاره‏های آسمان می‏طلبم

حالا نه مزرعه‏ی  گندمی است و نه روزهای فرخنده‏ی مان

من در وسط یک گرداب رانده شدم

در حالی که برای تو آرزوی ساحل شاداب دارم

لحظه‏های واقعی شادمانی از حضور ات

رفتند و در گوشه‏های دفترخاطرات‏ام لنگر زدند

اکنون این من‏ام و رنج بی‏پایان و تلاش بی‏‏حاصل

بدرود! ای تک ستاره‏ی خاطرات خوش‏ام

برای آسمان تیره‏ام، ستاره درخشان آرزو کن





ارسال شده توسط در

هیچ نظری موجود نیست:

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)